การที่พวกเราเจอกันเป็นเนื่องจากпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[dsmol19]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอะกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และแม้หมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจะต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็ต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


เพราะฉะนั้น การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากคนอื่นๆ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันสำเร็จของแขน ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก ด้วยเหตุว่าอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับทราบได้

เสมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนผืนโลกโดยที่เราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะมองไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นกัน ทุกความประพฤตินั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างแขน ร ม กับเขาถัดไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

พวกเราก็ต้องหัดที่จะให้อภัย ปลดปล่อยเขาออกมาจากหัวใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เราให้อภัยเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวโยงอะไรก็ตามกับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญคนใด..มือ ร ม มัน"

ตามหลักคำอบรมสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เนื่องจากทุกๆสิ่งทุกๆอย่างล้วนจะต้องมีแหล่งที่มา นั่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แม้กระนั้นเมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อจากนั้นเป็น พวกเราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในขณะนี้ คือผลของกร ร ม ในอดีตก่อนหน้านี้

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นยังไง ในอนาคต คือผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/